Recitando a Rosalía: Cando a luniña aparece

 

Pintando a Rosalía

 

ED. EN VALORES: HUGO

 

24 de febreiro: DÍA DE ROSALIA

 

Cando a luniña aparece

Cando a luniña aparece

i o sol nos mares se esconde,

todo é silencio nos campos,

todo na ribeira dorme.

Quedan as veigas sin xente,

sin ovelliñas os montes,

a fonte sin rosas vivas,

os árbores sin cantores.

Medroso o vento que pasa

os pinos xigantes move,

i á voz que levanta triste,

outra máis triste responde.

Son as campanas que tocan,

que tocan en sons de morte,

i ó corasón din: "N'olvides

ós que para sempre dormen."

¡Qué triste! ¡Qué hora tan triste

aquela en que o sol se esconde,

en que as estreliñas pálidas

tímidamente relosen!

Aló as montañas confusas

de espesas niebras se croben,

i a casa branca en que el vive,

en sobra espesa se envolve.

En vano miro e máis miro,

que os velos da negra noite

entre ela i os meus olliños

traidoramente se poñen.